خاک کف پای نگارم

خاک کف پای نگارم

گر دوست دهد خاک کف پای نگارم *** بر لوح بصر خطّ غباری بنگارم
بر بوی کنار تو شدم غرق و امید است *** از موج سر شکم که رساند به کنارم
پروانه ی او گر رسدم در طلب جان *** چون شمع همان دم به دمی جان بسپارم
امروز مکش سر ز وفای من و اندیش *** زان شب که من از غم به دعا دست بر آرم
زلفین سیاه تو به دلداری عشّاق *** دادند قراری و ببردند قرارم
ای باد از آن باده نسیمی به من آور *** کان بوی شفا بخش بود دفع خمارم
گر قلب دلم را ننهد دوست عیاری *** من نقد روان در دمش از دیده شمارم
دامن مفشان از من خاکی که پس از من *** زین در نتواند که برد باد غبارم
حافظ لب لعلش چو مرا جان عزیز است *** عمری بود آن لحظه که جان را به لب آرم